Rumień na twarzy – leczenie

Co to jest rumień? To zaczerwienienie, które występuje na skórze , które zazwyczaj spowodowane jest przekrwieniem w powierzchownych warstwach skóry. Zależnie od przyczyny, zmiana skórna może pojawić się w postaci rumienia twarzy, albo być widoczna na innych częściach ciała. Choroba może być spowodowana alergią, reakcją na stres, jak również być objawem czegoś poważniejszego. W jaki sposób można sobie poradzić z problemem? Leczenie tego schorzenia i metody stosowane w kuracji są zależne od jego rodzaju.

Przyczyny rumienia

Kiedy powstaje rumień na twarzy? Przyczyny tego rodzaju choroby skórnej mogą mieć podłoże genetyczne, hormonalne lub środowiskowe. Rumień na skórze może być również jednym z objawów zakażenia wirusowego, grzybiczego lub bakteryjnego. Tak naprawdę, jego przyczyny są zależne od jego rodzaju.

Rodzaje rumienia

Istnieją różne rodzaje rumienia, które pojawiają się na skórze, m.in. wielopostaciowy, kontaktowy, atopowy, posterydowy, łojotokowy, rumień w kształcie motyla w kolagenozach, , lombardzki, trwały, zakaźny oraz różowaty. Jakie rodzaje schorzenia należą do tych najczęściej występujących?

Rumień różowaty

Rumień różowaty to inaczej trądzik różowaty. Objawia się on zaczerwienieniem twarzy, rozszerzonymi naczynkami, zmianami krostkowymi i grudkowymi oraz przerostem gruczołów łojowych. W pierwszej fazie choroby pojawia się zaczerwienienie. Następnie rumień na twarzy utrwala się i na skórze pojawiają się teleangiektazje (rozszerzone naczynka krwionośne). W kolejnym etapie choroby pojawiają się krostki i grudki zapalne. Zmiany najczęściej uwidaczniają się na nosie, a następnie występuje rumień na policzkach, czole i brodzie. Stanom zapalnym skóry zazwyczaj towarzyszy uczucie gorąca i pieczenia, a skóra ulega pogrubieniu.
Wśród przyczyn powstania choroby możemy wymienić stres, opryszczkę, zaburzenia hormonalne, zaburzenia żołądkowo-jelitowe lub stosowanie leków obniżających cholesterol. Rumień na twarzy może być również wywołany przez obecność pasożyta Demodex folliculorum czy drożdżaków. Do powstania tego rodzaju rumienia na skórze mogą się również przyczynić nadmierna ekspozycja na słońcu, spożywanie gorących napojów i alkoholu, jak również korzystanie z basenów z chlorowaną wodą oraz z sauny.

Rumień zakaźny

Ta zmiana skórna zazwyczaj dotyka dzieci między 2 a 12 rokiem życia, a znacznie rzadziej osoby dorosłe. Jest to choroba o podłożu wirusowym, spowodowana parwowirusem B19, który rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Choroba ta objawia się rumieniem w kształcie motyla na twarzy, a w miarę rozwoju choroby zmiany rozprzestrzeniają się po całym ciele. Choroba ta ustępuje samoistnie, zapewniając tym samym dożywotnią odporność.

Rumień lombardzki

Rumień lombardzki, znany jako pelagra, to rodzaj schorzenia skóry, do którego rozwoju przyczynia się niedobór witaminy B3 – niacyny. Pojawia się on głównie na nieosłoniętych partiach ciała, czyli na twarzy i dłoniach. Chorzy na ten rodzaj rumienia na twarzy częściej spotykają się z takimi problemami skórnymi jak trądzik, egzema lub owrzodzenia. Zmianom, które pojawiają się na ciele towarzyszą również takie dolegliwości jak biegunka, nudności, bóle głowy czy wymioty. Obecnie, w krajach wysoko rozwiniętych ta odmiana rumienia występuje bardzo rzadko. Wyjątek stanowią przypadki pacjentów z chorobą alkoholową, u których może wystąpić ten rodzaj schorzenia.

Leczenie rumienia – metody

Jak leczyć rumień na twarzy? W przypadku rumienia różowatego kuracja polega na stosowaniu leków miejscowych na skórę (w postaci kremów i żeli), jak i antybiotyków doustnych. W trakcie terapii istotna jest również właściwa pielęgnacja skóry (np. nie należy stosować peelingów, perfumowanych kosmetyków). Należy również zmienić nawyki żywieniowe, m.in. unikać słodyczy, alkoholu, ostrych potraw oraz mocnej kawy i herbaty. W trakcie leczenia duże znaczenie ma również unikanie czynników, które nasilają objawy chorobowe. Przede wszystkim należy unikać nadmiernego stresu oraz nie narażać skóry na działanie wysokich temperatur (ekspozycja na słońce, sauna).
W przypadku rumienia lombardzkiego najlepszą kuracją jest odpowiednia suplementacja oraz stosowanie zdrowej diety, bogatej w składniki odżywcze. Pacjent, który chce uzupełnić niedobory niacyny, nie powinien jej jednak przyjmować w dużych dawkach, gdyż B3 suplementowana przez dłuższy czas prowadzi do arytmii serca, martwicy wątroby oraz może powodować problemy skórne.
W przypadku rumienia zakaźnego, jego leczenie nie jest możliwe, gdyż choroba ta przechodzi samoistnie. Wyjątek stanowią specjalne kuracje stosowane u pacjentów z obniżoną odpornością.
Niezależnie od rodzaju rumienia, niezbędna jest wizyta u specjalisty, który po konsultacji z pacjentem i postawieniu diagnozy, podejmie odpowiednie metody kuracji.